پروردگارا، مرا وسيله اي قرار بده براي بسط و گسترش آرامش خودت.
پروردگارا، ياري ام كن:
در دلهاي آكنده از نفرت ، بذر عشق و دوستي بكارم.
در دلهاي رنجيده، عفو و بخشش.
در دلهاي آكنده از ترديد ، يقين.
در دلهاي نااميد ، اميد.
در دلهاي مملو از ظلمت ، نور.
در دلهاي غمگين ، شادماني.
آه ، خداي من ياري ام ده تا:
همان طور كه به فكر تسكين غم و درد خويش هستم ، براي تسكين ديگران نيز بكوشم.
همين گونه كه مي خواهم مرا درك كنند ، بتوانم ديگران را بفهمم.
به همان اندازه كه دوست دارم مورد عشق و محبت قرار گيرم ، به ديگران عشق و محبت نثار كنم.
زيرا آن چه را كه مي بخشم ، دريافت خواهيم كرد.
با عفو و بخشش ديگران ، مورد عفو و بخشش قرار خواهيم گرفت.
با مرگ حيات مادي ، در دنياي ابدي متولد مي شويم.
(فرانسيس مقدس)
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و یکم مهر ۱۳۹۰ساعت 12 توسط الف.سعدی
|
