پله پله تا ملاقات خدا
همه عمر برندارم سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
|
ماه ، نخلستان ، شبچاه ، غربت ، نور تنها كسي كه مي تواند از خود رهايم كند، تويي! نازنينم! تنِ كوچه مشتاقِ ردّ پايِ توست. به شدّت نيازم ، لذّت حضورت را … ببخش! از : بهنوش اسعدی 28/6/81
+ نوشته شده در جمعه بیستم شهریور ۱۳۸۸ساعت 5 توسط الف.سعدی
|
|
درباره وبلاگ  معبد خورشید عشق
oghate sharee:
|
